سراسر بخشید
عاشق حضرتِ حق بود و سراسر بخشید 

هر چه را داشت نه با حوصله! با «سر» بخشید 

تا ابد لنگرِ کشتی نجات خود را 

متمایل به حیا کرد و به خواهر بخشید  

تا که اوضاعِ زمینگیریِ فطرس را دید 

إذنِ پرواز به او داد؛ سپس «پر» بخشید 

دست-چین کرد خدا محض طواف ِ رویش 

آن زمانی که به ما رتبۂ نوکر بخشید 

متولّد شده بودیم چه گریان... ما را؛ 

مادرش آمد و با گریه به مادر بخشید 

زینت دوش نبی بود و برای اثبات 

همۂ سینه زنان را به پیمبر(ص) بخشید 

عده ای را وسطِ روضه و بعد از توبه... 

عده ای را وسطِ صحنۂ محشر بخشید 

زیرِ قبّه، شب جمعه، کرَمش عام شد و 

زائرانِ حرمش را دو برابر بخشید 

اربعین یادِ غریبیِ حسن(ع)؛ با گریه... 

خیل زوّار خودش را به برادر بخشید! 

  مرضیه عاطفی_سمنان 

http://masoud-mp.blogfa.com/