دلتنگ فرج یار

بیا از رحمتت بر ما تو رو کن
بیا و زخم هایم را رفو کن
به حق چهارده نور مقدس
نظر بر سائل بی آبرو کن

الا ای مونس هر صبح و شامم
نفس دادی و بگشودی تو کامم
که من شبهای جمعه در مناجات
بگویم بر حسین تو سلامم

خودم دانم خدا بد بنده ام من
به درگاه تو بس شرمنده ام من
نمک پرورده ی آل رسولم
به شوق روضه خوانی زنده ام من

دلی از معصیت ها خسته دارم
پر و بال از گنه بشکسته دارم
امیدم از دو عالم گشته نومید
فقط بر روضه ها دل بسته دارم

بریزد اشک حسرت از دو عینم
گدای روسیاه عالمینم
دلم تنها به این خوش گشته یا رب
که من هم از محبان حسینم

حسین ای هستی و دار و ندارم
شده خدمت به دربار تو کارم
به امیدی به سویت آمدم تا
شب مرگم بیایی در کنارم

فدای لحظه های آخر تو
بمیرم ناله می زد مادر تو
که دید او دشمن تو خنجرش را
ز کینه می کشید بر حنجر تو

الهی یا الهی بر لبت بود
نظاره گر ز تلی زینبت بود
صدا از خیمه هایت رفت تا عرش
چو دیدند نیزه را روی لبت بود