ای دادخــواه عتــرت و قـــــرآن بیا بیا   وی زخـم دیـن به تیغ تو درمان بیا بیا
از زخـم هـر شهیـد ندا می‌شود بلند   کــای التیـــام زخــم شهیدان! بیا بیا
تاچند شیعه نالۀ «یابن‌الحسن» زند؟   ای شیعــه را پنــــاه و نگهبـان بیا بیا
تاکی سرحسین به دروازه‌های شام   بـر نـــی کنـد تـــلاوت قـــرآن؟ بیا بیا
تا کی گُلان سوختـۀ وحی، پای‌شان   خــونین بـــوَد ز خـــار مغیلان؟ بیا بیا
تاکی میان مقتل خون دست و پا زند   جدّت، حسین با لب عطشان، بیا بیا
تا کی مهار ناقۀ زینب به دست شمر   بااشک چشم و موی پریشان؟بیا بیا
تا کی ز ســوز سوختن خیمه‌هایتــان   در قلـب شیعـه آتـش سوزان؟ بیا بیا
تا کی بـه خــاک دامن گـودال قتلگاه   جسم حسین،زخمی و عریان؟بیا بیا
درمان درد عترت و قرآن ظهور توست   داروی زخـــــم‌هـای فـــــراوان! بیا بیا
«میثم»که هست مرثیه‌خوان در غم حسین
خــــواند تــــو را بـــه دیـــدۀ گــریان: بیا! بیا!