دل غــربتکده ام بــارانی اســت
ابـریم دیـده ی ماتم زده ام بــارانی است
مثـل پروانـه پـرم دربه در سـوختن ا سـت
گریه ی شمع همه زیر سر سوختن است
این چه داغیست که جان هـ مه را سوزانده
در دل قــــبر دل فاطــــمه را ســـوزانده
حســـن از هـــیبت نامش جملی را انداخت
باورم نیـــست کـه یک ضـربه علی را انداخت
باورم نیـست که خـیبر شـکن از پا افتاد
حضـرت واژه ی برخـواستن از پــا افــتاد
کم نمکدان تو را هر که نمک خورد شکست
باز با زخم سرت کعبه ترک خورد شکست