ای بلندای عشق قامت تو
ای سلام خدا به ساحت تو

خاک بوس سیادت تو زمین
جایگاهت ولی به عرش برین

آسمانی ترین مسافر  خاک
قدرو شان تو کی شود ادراک

ای ذراری حضرت زهرا
بنده با ارادت زهرا

افتخارت همین بس ای والا
باشی از نسل سیدالنجبا

بسکه بودی تو فاطمه سیرت
مصطفایی منش علی صولت

در سماوات چون ستاره شدی
تو اباالقاسمی دوباره شدی

نور توحید در نگاهت بود
تربت عشق سجده گاهت بود

ذکر تحلیل با تکان لبت
چشمه نور در نماز شبت

ای هدایت گر هدایت ها
راوی صادق روایت ها

بسکه در عشق مستدامی تو
دست بوس چهارامامی تو

تالبت عرضه ای ز دین کرده
معرفت پیش تو کم آورده

اعتقادت زبسکه بنیادیست
صله اش لطف حضرت هادیست

بهر تحصین تان بگفت آقا
انت انت ولینا حقا

تو غرور اصالتی منی
حسن محضی حسین در حسنی

آبرودار خاک مایی تو
صاحب ملک خون بهایی تو

توصفابخش دین و آیینی
عزت سرزمین باکینی

ملک ری از تو آبرو دارد
پای توهست خویش بگذارد

چه بگویم زقدر والایت
چه بگویم ز شان عظمایت

وصفت این بس ز بس عظیمی تو
حضرت سیدالکریمی تو

شاهزاده گدای خود دریاب
رهگذر خاک پای خود دریاب

پیرمرد عصا به دست حجاز
یک نظر سوی خاکیان انداز

قبله خاک ماشده حرمت
چشم امید ماست برکرمت

هردمی از زمانه دلگیرم
راه صحن تو پیش می گیرم

ای قرار دل هوائی من
مرهم زخم کربلایی من

ای به دلداگان تو نور عین
ای نگار همیشه شکل حسین

کوی تو رنگی از خدا دارد
خاک تو بوی کربلا دارد

**********

اشعار ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام ــــ غلامرضاسازگار

افق فضل و شرف را قمری پیدا شد
یا که در طور ولایت شجری پیدا شد
باز از بحر ولایت گهری پیدا شد
نخل سرسبز ولا را ثمری پیدا شد

درسماوات و زمین جشن عظیم است امشب
عید میلاد کریم ابن کریم است امشب

در ریاض علوی سرو روان این پسر است
نجل مولای کریمان جهان این پسر است
بهترین زاده ابناء جهان این پسر است
فخر دین ، قبله دل ، کعبه جان ، این پسر است

اوست سروی که بود دامن هستی چمنش
صلوات همه بر حُسن حَسن در حَسنش

اهل فضل و شرف و علم زعیمش خوانند
خیل عبّاد همه عبد عظیمش خوانند
صاحبان کرم و جود کریمش خوانند
آیت رحمت رحمان و رحیمش خوانند

اوست ماهی که بر ابناء زمان می تابد
نورش از ری به همه خلق جهان می تابد

قامتش سرو و لبش کوثر و رویش ماه است
زائر مرقد او زائر ثارالله است
حرمش کعبه آمال دل آگاه است
حَسنی حُسنش بر خلق چراغ راه است

خاص و عامند ز هر سوی رهین کرمش
دل صد قافله سر گرم طواف حرمش

نعمت سایه این دسته گل عترت را
بر شما داده خدا این شرف و رفعت را
اهل ری قدر بدانید چنین نعمت را
فیض همسایگی تربت آن حضرت را

بال جبرئیل زده سایه به بام و درتان
این شما ، این حرم زاده پیغمبرتان

یا حجاز است و بُوَد کعبه جاویدانش
جان من ، جان همه خلق جهان قربانش
ری سپهر و حرم اوست مه تابانش
برتر از عرش بُوَد بارگه و ایوانش

دوست دارم که شب و روز ز لطف وکرمش
پر زند مرغ دلم یکسره سوی حرمش

آیه وحی در این خانه کتابت دارد
زیر این قبّه دعا کن که اجابت دارد
زائر او به خدا فیض قرابت دارد
درو دیوار حرم نقش نجابت دارد

ماه صد انجمن اینجاست خدا می داند
آفتاب حسن اینجاست خدا می داند

خاک درگاه تو بر درد دل خسته شفاست
سر به خاک حرمت گر نگذاریم جفاست
ای گل باغ حسن عطر تو بر روح صفاست
کرم و جود تو بر ما به عیان و به خفاست

«ما به این در، نه پی حشمت وجاه آمده ایم»
«از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم»

حُسن پیدای حَسن سرّ نهان حسنی
بلکه جانان همه خلق و تو جان حسنی
تو به باغ دل ما سرو روان حسنی
نخل طاها و گل عطر فشان حسنی

ما به خاک حرمت روی نیاز آوردیم
حاجت خویش به درگاه تو بازآوردیم

عصمت فاطمه و عزّت حیدر داری
تو مقام از سخن مدح فراتر داری
تو عطا و کرم آل پیمبر داری
ز حسین و ز حسن جلوه دیگر داری

جان به قربان تو ای سیّد پاکیزه سرشت
شهرری ازتو بهشت است بهشت است بهشت

به تو و عزّت آباء کرامت سوگند
به خدا و به رسول و به امامت سوگند
به جلال و به کمال و به مقامت سوگند
به نماز و به قعودت ، به قیامت سوگند

تو که سایه به سر خلق دو عالم فکنی
چه شود گر نگهی جانب «میثم» فکنی

*********

اشعار ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام ــــ جعفر رسول زاده(آشفته)

گر به کوی صفا مقیم شوی
زائر سیّد الکریم شوی

گر ز خمخانه اش عبورکنی
مستی از باده ی حضور کنی

دیده را از غبار راه بشوی
خویش را در حریم دوست بجوی

آشنایی نشانه اش اینجاست
عشق دار الزیّاره ی دل هاست

خضر اگر عمر جاودان دارد
سر بر این طرفه آستان دارد

چیست این قبّۀ بلند آیین؟
کیست این روشنای اهل یقین؟

کیست این روح بخش راه کمال؟
آشنای مقام احمد و آل

کیست این پیرو ولایت ناب؟
روح تفسیر آیه های کتاب

عشق از چشم خون فشان پیداست
منزل از گرد کاروان پیداست

معرفت گر به جانت آمیزد
رستگاری به دامنت ریزد

عصر غیبت که دور وانفساست
سایۀ امن ، آستان ولاست
 
*********

ا