وصیت حضرت خدیجه(سلام الله علیها)

حضرت خدیجه(سلام الله علیها) سه سال قبل از هجرت بیمار شد.پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به عیادت وی رفت و فرمود: ای خدیجه آیا می‌دانی که خداوند تو را در بهشت نیز همسرم ساخته است!؟ آنگاه از خدیجه دلجویی کرد؛ او را وعده بهشت داد و درجات عالی بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود.چون بیماری خدیجه(سلام الله علیها) شدت یافت، عرض کرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم: من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو کن.پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی، در خانه‌ام بسیار خسته شدی و اموالت را درراه خدا مصرف کردی.عرض کرد: یا رسول الله! وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید و به حضرت فاطمه(سلام الله علیها)اشاره کرد و فرمود: چون او بعد از من یتیم و غریب خواهد شد.پس مبادا کسی از زنان قریش به او آزار برساند.مبادا کسی به صورتش سیلی بزند.مبادا کسی بر او فریاد بکشد.مبادا کسی با او برخورد غیر ملایم و زننده‌ای داشته باشد.اما وصیت سوم را شرم می‌کنم برایت بگویم آن را به فاطمه می‌گویم تا برایت بازگو کند.سپس فاطمه را فرا خواند و به وی فرمود: نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو مادرم می‌گوید: من از قبر در هراسم؛ از تو می‌خواهم مرا در لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی کفن کنی.سپس حضرت فاطمه(سلام الله علیها) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر(ص) گفت. رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) آن پیراهن را برای خدیجه فرستاد و او بسیارخوشحال شد، هنگام وفات حضرت خدیجه، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) غسل و کفن وی را به عهده گرفت.ناگهان جبرئیل در حالی که کفن از بهشت همراه داشت نازل شد و فرمود: یا رسول الله! خداوند به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: ایشان اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم.

📚منبع:
بحارالانوار؛ ج۹؛ ص ۱۴

---------------------------------------------------------

◾فاضل ترین زنان بهشت

«انس بن مالک» روایت کرده که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «بهترین زنان عالم مریم بنتِ عمران و آسیه بنت مزاحم و خدیجه بنت خُوَیْلِد و فاطمه بنت محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم)هستند.

📚منبع:
اسدالغابه، ج ۵، ص ۴۳۷

---------------------------------------------------------------------

⚫️ پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در وفات حضرت خدیجه(سلام الله علیها)

در ماه مبارك رمضان سال دهم بعثت ‏خدیجه بانوى فداكار و همسر بى نهایت مهربان حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز دهم به سن شصت و پنج ‏سالگى از دنیا رفت و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) او را با دست مبارك خویش در حجون مكه (قبرستان ابوطالب) به خاك سپرد و حزن در گذشت او پیامبر (صلى الله علیه و اله) را بسیار محزون ساخت كه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) سال در گذشت‏ حضرت خدیجه(سلام الله علیها) را «عام الحزن‏» سال اندوه نام نهادند.به خدا سوگند بهتر از خدیجه را خدا به من عوض نداده است.عایشه گفت پیامبر (صلى الله علیه و آله) از خانه بیرون نمى‏ رفت مگر آنكه خدیجه (سلام الله علیها) را یاد مى ‏كرد و بر او به خوبى و نیكى مدح و ثنا مى ‏نمود.
روزى از روزها غیرت مرا فرا گرفت، گفتم: او پیره زنى بیش نبود و خدا بهتر از او به شما عوض داده است.
پیامبر (صلى الله علیه و آله) غضبناك شد، به طورى كه موى جلوى سرش از غضب تكان مى‏ خورد سپس فرمود: نه به خدا قسم بهتر از او را خدا به من عوض نداده است.او به من ایمان آورد هنگامى كه مردم كافر بودند و تصدیق كرد مرا هنگامى كه مردم مرا تكذیب مى ‏كردند و در اموال خود با من مواسات كرد، وقتى مردم مرا محروم ساختند و از او فرزندانى خدا روزى من كرد كه از زنان دیگر محروم فرمود(یعنى خدا فاطمه را از او به من عنایت فرمود)

📚منبع:
اسدالغابه؛ مسار الشیعه؛ مفید (نقل از رمضان در تاریخ)