زندگینامه و سرگذشت غم انگیز حضرت رقیه (س)

حضرت رقیه (س) دختر امام حسین (ع) است. در حادثه کربلا، با وجود سن کمی که داشت سختی ها و تلخی های زیادی را تحمل نمود. با ما همراه باشید تا شما را با زندگینامه حضرت رقیه (س) آشنا نماییم.
زندگینامه حضرت رقیه (س)
کلمه رقیّه، در اصل از ارتقاء به معنى صعود به طرف بالا و ترقّى است. این نام قبل از اسلام نیز وجود داشته، مثلا نام یکى از دختران هاشم جد دوم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) رقیّه بوده است، که عمه پدر رسول خدا رقیّه مى شود.
برخی منابع می گویند حضرت رقیّه (سلام الله علیها) سه سال و در برخی منابع پنج سال یا هفت سال داشت و در شام وفات کرد.
اما ذکر نشدن نام حضرت رقیّه در کتب حدیث قدیم هرگز دلیل نبودن چنین دخترى براى امام حسین (علیه السلام) نخواهد بود، چنانکه عدم ثبت بسیارى از جزئیات ماجراى عاشورا و حوادث کربلا و پس از کربلا در مورد اسیران، در کتاب هاى مربوطه، دلیل آن نمى شود که بیش از آنچه درباره کربلا و حوادث اسارت آن نوشته شده وجود نداشته است.

سرگذشت حضرت رقیه (س)
پدر حضرت رقیّه (س)
پدر بزرگوار حضرت رقیّه (سلام الله علیها)، امام عظیم، حسین بن على معروف تر از آن است که نیاز به توصیف و معرّفى داشته باشد.
مادر حضرت رقیه (س)
بر اساس نوشته‏‌های بعضی کتاب‏ های تاریخی، نام مادر حضرت رقیه (سلام الله علیها)، امّ اسحاق است که پیش‏‌تر همسر امام حسن مجتبی (علیه‏ السلام) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن (علیه‏ السلام) به عقد امام حسین (علیه ‏السلام) درآمده است.
مادر حضرت رقیه (سلام الله علیها) از بانوان بزرگ و با فضیلت اسلام به شمار می‌‏آید. بنا به گفته شیخ مفید در کتاب الارشاد، کنیه ایشان بنت طلحه است. نام مادر حضرت رقیه (سلام الله علیها) در بعضی کتاب‏ ها، ام ‏جعفر قضاعیّه آمده است، ولی دلیل محکمی در این باره در دست نیست.

هم چنین نویسنده معالی السبطین، مادر حضرت رقیه (سلام الله علیها) را شاه زنان؛ دختر یزدگرد سوم پادشاه ایرانی، معرفی می ‏کند که در حمله مسلمانان به ایران اسیر شده بود. وی به ازدواج امام حسین (علیه‏ السلام) درآمد و مادر گرامی حضرت امام سجاد (علیه‏ السلام) نیز به شمار می ‏آید.
این مطلب از نظر تاریخ نویسان معاصر پذیرفته نشده؛ زیرا ایشان هنگام تولد امام سجاد (علیه‏ السلام) از دنیا رفته و تاریخ درگذشت او را ۲۳ سال پیش از واقعه کربلا، یعنی در سال ۳۷ ه.ق دانسته ‏اند.
از این رو، امکان ندارد او مادر کودکی باشد که در فاصله سه یا چهار سال پیش از حادثه کربلا به دنیا آمده باشد. این مسأله تنها در یک صورت قابل حل می ‏باشد که بگوییم شاه زنان کسی غیر از شهربانو مادر امام سجاد (علیه ‏السلام) است.
حضرت رقیه (سلام الله علیها) در عاشورا
در بعضى روایات آمده است: حضرت سکینه (سلام الله علیها) در روز عاشورا به خواهر سه ساله اى (که به احتمال قوى همان رقیه (سلام الله علیها) باشد) گفت: «بیا دامن پدر را بگیریم و نگذاریم برود کشته بشود.»

امام حسین (علیه السلام) با شنیدن این سخن بسیار اشک ریخت و آنگاه حضرت رقیه (سلام الله علیها) صدا زد: «بابا! مانعت نمى شوم. صبر کن تا تو را ببینم » امام حسین (علیه السلام) او را در آغوش گرفت و لب هاى خشکیده اش را بوسید.
در این هنگام آن نازدانه ندا در داد که العطش العطش، فان الظما قدا احرقنى. بابا بسیار تشنه ام، شدت تشنگى جگرم را آتش زده است. امام حسین (علیه السلام) به او فرمود «کنار خیمه بنشین تا براى تو آب بیاورم»
آنگاه امام حسین (علیه السلام) برخاست تا به سوى میدان برود، باز هم رقیه دامن پدر را گرفت و با گریه گفت: یا ابه این تمضى عنا ؟ بابا جان کجا مى روى ؟ چرا از ما بریده اى ؟ امام (علیه السلام) یک بار دیگر او را در آغوش گرفت و آرام کرد و سپس با دلى پر خون از او جدا شد.
حضرت رقیه (س) در شب شام غریبان
در شب شام غریبان، حضرت زینب (سلام الله علیها) زیر خیمه نیم سوخته، اندکى خوابید. در عالم خواب مادرش، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را دید. عرض کرد: مادر جان، آیا از حال ما خبر دارى ؟
حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود: تاب شنیدن ندارم. حضرت زینب (سلام الله علیها) عرض کرد: پس شکوه ام را به چه کسى بگویم ؟ حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود: « من خود هنگامى که سر از بدن فرزندم حسین (علیه السلام) جدا مى کردند، حاضر بودم. اکنون برخیز و رقیه (علیه السلام) را پیدا کن»
حضرت زینب (سلام الله علیها) برخاست. هر چه صدا زد، حضرت رقیه (سلام الله علیها) را نیافت. با خواهرش ام کلثوم (سلام الله علیها) در حالیکه گریه مى کردند و ناله سر مى دادند، از خیمه بیرون آمدند و به جستجو پرداختند، تا اینکه نزدیک قتلگاه صداى او را شنیدند.