قدم به عرشه زین بــراق نــــور نهــــاد به سوی حضرت سبحان بود صعود جواد

ز ذیل فضل و عنایات او ندارم دســـــت که زنده ام به عنایات و هم وجود جـــواد

به اشک دیده بشویم دفاتـــــــر گنهــــــم که متصل شده قطره به بحر جود جــــواد

جـــــــــواد فیــــــض
من جواد فیض ، هم بر اولیــــن ، هـم اخرینـــــم

باء بســــم الله خلقــــــــت ، روح رب العالمینـم

در حضور حق تعالـــــی ، بنـده فرمانـــــروایـــــم

حکم فرمای عوا لم ، رهبـــــر روح الامینــــــــم

سینه من ، مخزن علم لدنـــــــی امــــد از حــــــق

قلزم فضل الهـــــــی ، رهنمــــــای مؤمنینـــــــم

حجت بر حق حقم ، کاشــــــــف اســـــرار غیبـــم

من امام و نور چشـــم اسمــــــان و هم زمینــــم

جلوه مصباح و نور عرشه (عرش استوی) یــــم

گاه در سیر عوالم ، گاه در عـــــرش برینــــــم

جد من ، ختم رسل ، پیغمبر اخر زمــان اســـــت

شاخه طوبی زهـــــرا و امیــــــر المؤمنینـــــم

من وصی مصطفی و مرتضی و مجتبــــی یـــــم

وارث شاه شهیدان ، زاده ان مـــــــه جبینـــــم

برترین ایات حقم ، مصـــــدر علــــــــم الهـــــی

رهبر خلق جهانـــم ، شافــــــع للمــــذ نبینـــــم

نه سپهر عدل و دادم در زمیـــــن و اسمانــــــم

در لقب ، این رتبه دارم ، حافظ دین مبینــــــم

قطره ام که از ان پدید امد به دنیا هفـــــت دریا

صاحب کون و مکان ، دریای گوهـــر افرینــــم

دست حق در استین
من ان زینــــــت ده عــــرش برینـــــم که جا داده خــــــدا انــــــدر زمینـــــــــم

امـــــــام مقــــتــــــــدای کائنــــــاتــــم بــــــه امـــــر ذات رب العالـمـــینـــــــــم

کتاب الله ناطــــق ، معـــــدن علـــــــم وصی مصطفــی ، حبــــــل المتــیـنـــــــم

جهان باشد چو انگشتـــر به دستـــــم که بر انگشتــــری نقــــــش نگـــینــــــم

زمین و اسمان باشـــــــد مطیعــــــــم که حاکم ؛ هم بر ان و هــــم بر اینــــــــم

من ان ظــــــل خداونــــــد جهانـــــــم گهی در عــــرش گه عــــرش افرینــــــم

برای حفظ دین و حفـــــــظ قـــــــران بود جبـــــــار و دشمــــــــن در کمینــــــم

از این ملعونه شــــوم ستمــــــگـــــر ز مکر و حیلـــه اش با غــــــم قرینـــــــم

گواهم عاقبــــــت از زهـــــر کینــــــه کنــد مســــــمــــــوم ، اخر این لعینــــــــم

به راه دین بایـــــد دهــــــــم جــــــان شــــــود محفــــــوظ ، قــــــران مبینـــــــم

رضایم بر رضـــــای حــــق تعالـــــی که من، در امر حق، صبـــــــر افرینـــــــم

گواهــــــم از دل دریـــــــا و قطــــــره که دست حــــــــــق بـــــود در استینــــــم

حبــــــل المتیـــــــن

خالق کون و مکان ان ذات رب العالمیـــــن کشتی بحر گرانش ، سبط خیر المرسلیــن

پیک ذات کبریائی منزل وحی از سمــــــــاء ان کتاب الله ناطق ، مظهر حـــی مبیـــــــن

در عبودیت ، رسیده رتبه عز و جــــــــلال ان عزیز حق تعالی ، رهبر روح الامیـــــن

شد از این مولود ، روشن دیده خلق جهان هم ثنا خوانش ملائک ، از یسار و از یمـین

از درودیوارعالم، می رسدهردم به گـوش گشته میلاد امام انس و جان ، حبل المتیـن

زهره زهرای اطهر ،‌ شمــــــس افلاک ولا واین در کان صدف زای امیر المؤمنیـــــن

مخزن علم لدنی ، کاشف اســــرار دیـــــن جاری از لعل لبـــــان او بود عیــن الیقــین

واقف از سر سویدای رمــــــوز کائنــــــات ان امام مقتــدا ، روح و روان ماء و طیـــن

تیر ابرویش صراط و قامتش روز قیامـــت کاوز رب العالمین امد صراط المؤ منیـــــن

جان سپرده، لعل عطشان،همچو جد تاجدار کز غمش گریان یتیمانش چو زین العابدین

گفت غواص بحار علم و عرفان وصـف او قطره دریای ال مصطفـــــــی ، در ثمیــــــن

تشنـــــه لــــــب

ای خــــــــداونــــــد توانـــــــای مبیــــــــن خالــــــق امکــــــــــان و رب العالمیــــــــن

اندر این دنیای بــــــــی مهــــــر و وفــــــا مـــــــــن گرفتـــــــارم به دام مشرکیـــــــن

باب من باشد علــــی موســـــی الرضــــــا از لقب باشــــم جـــــــــواد العـــــــارفیـــــن

از ستـــمــــــهـــــای عــــدوی نابــــکــــــار روز و شب باشم ز دشمـــــن دل غمیــــــن

سینه ام مجــــــــروح و قلبــــــم داغــــــدار گشتـــه از ظلــــــم و جفــــــای خائنیـــــــن

باعث قتلـــــــــم شـــــده ملعــــــونــــــه ای کودکـــانم گشتــــــه بی یـــــار و معیــــــــن

بــــود ام الفضــــــــل ملعــــــــونه دغــــــا ریخت در کامم ، ستمگـــــر ، زهر کیـــــــن

پس در حجــــره به روی شــــــاه بســـــت گشت غمگیــــــن ، ان وصـــی مرسلیـــــن

هر چه گفتا ، از عطــــــش دل سوختـــــــه شورشـــــی افتــــــاد در عــــــرش بریــــــن